Afscheidsfotografie volgens afscheidsfotograaf Michelle de Vries
Michelle de Vries is lid van afscheidsmomenten geworden om de bekendheid rond afscheidsfotografie samen verder te dragen. Lees hoe Michelle er bij kwam om dit vak te gaan beoefenen.
De Vraag
Heel vaak krijg ik de vraag waarom zou iemand foto’s laten maken bij een uitvaart? Het antwoord is voor mij niet zo moeilijk; waarom niet?! Mensen laten van bijna elke bijzondere gebeurtenis foto’s maken; trouwpartijen, geboortes en andere feestelijkheden. Volgens mij kun je met foto’s de herinnering levend houden. Een afscheid gaat vaak in een roes voorbij, je bent vooral bezig met je verdriet waardoor je de mooie momenten van een afscheid niet ziet. En als afscheidsfotograaf kan ik je vertellen dat er heel veel mooie momenten zijn tijdens een uitvaart. Gelukkig hoor ik dat ook terug nadat de nabestaanden de foto’s hebben ontvangen. We fotograferen namelijk vooral de mooie en warme momenten. Al mag het verdriet rond een afscheid bestaan, met behulp van de foto’s kun je vaak met een goed gevoel op het afscheid terugkijken.
Reactie van een nabestaande
Onze dochter van 18 is overleden in oktober 2016. Kort daarna begon een heftige periode waarin veel moest worden geregeld: kaarten, uitvaart etc. Je wordt overspoeld. Toen kwam de vraag of we ook een fotograaf wilden. Moet je dat wel doen?, vroegen we ons af. Dat is toch alleen voor bruiloften? We hebben er toch voor gekozen. Michelle de Vries van STIM fotografie heeft de foto’s gemaakt. Tijdens het condoleancebezoek en de uitvaart heeft zij ongeveer 550 foto’s gemaakt. Haar kracht is de belangrijke momenten te zien en te fotograferen, maar daarbij vrijwel onzichtbaar te zijn. We hebben nauwelijks gemerkt dat zij er was. Michelle heeft ook met veel zorg het fotoboek samengesteld. Het boek bevat veel momenten die we zelf niet gezien hebben of ons niet kunnen herinneren. Wij zijn heel blij met de foto’s. De foto’s zijn een heel waardevolle herinnering aan het mooie afscheid van onze dochter. We kijken er nog vaak naar.
Eigen herinneringen aan de uitvaart van mijn vader
In 1985 was er helaas nog geen afscheidsfotografie, mijn vader overleed op eerste kerstdag toen mijn broertje 13 en ik 15 was. Het enige wat ik nog weet is dat het druk was bij mijn oom en tante toen wij terugkwamen uit Zwitserland. Mijn vader was thuis gebleven en wij waren met mijn moeder voor het eerst naar de wintersport. Van de dagen voor en tijdens zijn uitvaart weet ik alleen nog maar flarden. Ik mis echt foto’s. Ik had zo graag kunnen terugkijken hoe de crematie gegaan is, wie er allemaal waren, wat voor kist hij had en wie er gesproken hebben. Het enige dat ik nog weet is dat het heel erg druk was. Inmiddels heb ik het overlijden van mijn vader verwerkt maar dat heeft heel lang geduurd. Ik geloof sterk dat foto’s mij hadden kunnen helpen hierin. Wat ik weet is dat ik door mijn eigen gemis graag voor anderen wel een mooie herinnering wil maken.
Herkenbaar?
Herken je enige woorden die Michelle hier beschrijft? Geef jouw reactie dan hieronder in het reactieveld. Jouw input wordt gewaardeerd.
Recente reacties