Nieuwe dingen …

Altijd en overal zijn er nieuwe dingen, zo ook in de uitvaartbranche.

Ik, Annette, wil graag alles weten en ga daarom ook naar uitvaartbeurzen en markten. Daar zie je vaak nieuwe dingen.

Op de uitvaartmarkt in Woerden kwam ik Harm Rietveld van ‘Memories to keep‘ tegen.

Een stoere brede man, die stond daar met hele lieflijke kleine ronde urntjes, die zo in je handpalm passen. Het zag er zo mooi uit, daar móest ik meer van weten.

Pas geleden mocht ik bij hem langskomen om te horen hoe dit zo is begonnen. Ik kwam in Dongen terecht, bij hem thuis.

Harm is van oorsprong eigenlijk loodgieter en begint aan de keukentafel te vertellen. 

Gelukssteen

“In 2017 ben ik begonnen met gelukstenen maken en die overal achter te laten. Mensen namen deze mee naar huis en bleken daar herinneringen en kracht uit te halen. In Dongen begon ik ook gelukstenen achter te laten bij mensen die het zwaar hadden, mensen die in rouw waren bijvoorbeeld. Alles ging anoniem, totdat men zich echter begon af te vragen wie die stenen toch maakte en overal achter liet. Toen zelfs verslaggevers van de krant het zich gingen afvragen, heb ik mijzelf bekend gemaakt.”

Harm vond de stenen altijd, maar volgens hem kun je niet elke steen gebruiken. Hij wilde weten of hij die stenen ook zelf kon maken, zoals gaan gieten. Dat bleek best lastig. Hij heeft toen een houten mal gemaakt, alleen zag hij daarin iets heel anders dan een mal. Het idee van  ‘Little Wood’ was geboren. Het is een kleine ronde urn die in je hand past.

De urnen zijn bedoeld om as in te doen, maar niet iedereen doet dat. Ik ben verbaasd en kijk hem vragend aan. “Wat doen mensen er dan zoal in?” Hij vertelt me: “Sommige mensen doen er een kleine dierbare herinnering in, zoals een ketting van de overledene. Ik had ook een meneer, die bestelde er 12. Hij bleek 12 kinderen te hebben. In Iedere ‘Litte Wood’ ging een parel van de parelketting van zijn vrouw.”

Ik was niet alleen verbaasd, ik was tegelijk ook ontroerd.

Harm heeft ook grotere urnen, zoals de ‘Moon’. Die had hij gemaakt voor een stilgeboren baby en laten zien aan een vrouw die het magazine ‘Nel’ maakt (tijdschrift voor ouders van een overleden kind). Hij had niet gezegd waar de urn voor diende. Deze vrouw hield de urn gelijk voor haar buik en zei: “Alsof je kindje nog in je buik zit!”

Liefde in hout

“Wil je de werkplaats zien?” vraagt Harm. Samen gaan we naar de achterkant van zijn tuin. Daar is zijn werkplaats en overal liggen restjes hout en stukjes fineer. “Al het hout wat je hier ziet is eigenlijk restmateriaal van projecten van andere mensen. Dit wordt normaal gesproken weggegooid, ik maak er nu urnen van.”

De draaibank gaat aan en Harm begint met een klein houten blokje, met beitels en schuurpapier zie ik de vorm al ontstaan. Hij heeft verschillende houtsoorten liggen, de soort bepaald de kleur.

“Het is mogelijk om er bijvoorbeeld een gekleurd lijntje in te maken, dat doe ik dan met fineer.”

Ik zag dat Harm alles met liefde en zorg maakt, het is allemaal handwerk. Hij wil de liefde/herinneringen tastbaar maken voor mensen en een stukje troost geven.

Little Wood

Na een bakje koffie ga ik weer op huis aan, met in mijn tas een ‘Little Wood’, die hij zojuist voor mij heeft gemaakt. Die krijgt een mooi plekje.

In vind het zo geweldig, dat hij dit bedrijf op deze manier is begonnen. Neem gerust een kijkje bij Harm op zijn website www.memoriestokeep.nl

Reactie gevraagd

Ik zou het fijn vinden wanneer ik een reactie van jou als lezer ontvang op dit verhaal. Misschien ken je iemand die een dergelijke urn heeft of heb je er zelf één. Of wie weet heb je een vraag naar aanleiding van dit verhaal?

Zet het hier vooral onder en ik zal de vraag persoonlijk beantwoorden!

Wil je meer weten over Annette? Klink dan op de naam: Annette. 

Blijf op de hoogte en ontvang geregeld een bijzonder verhaal en hoor als eerste van onze activiteiten. Vul je naam en e-mail in, in de rechter zijbalk.

Deel dit verhaal met anderen, gebruik de deelknoppen hieronder.

Houd de liefde vast.