Als klein kind heb ik het verdriet gevoeld van mijn ouders, toen zij nabije familie verloren. Ik kom uit een kleine familie waarvan de helft al overleden was, voordat ik werd geboren.

Daarnaast was er ruzie en/of jaloezie bij familieleden, waardoor mijn ouders minder contact met familie hadden.

Als kind kun je daar niets aan doen, je merkt wel dat het zo is.

Mijn vader heeft twee oudere zussen en hij is het nakomertje van de familie. Zijn ouders waren al vroeg overleden.

Mijn vader was 7 jaar toen zijn vader stierf en 24 jaar toen zijn moeder stierf.

Mijn moeders broer (mijn oom) stierf aan een verkeersongeval. Mijn ouders hadden vast verdriet door dit verlies, maar dit werd niet met mij gedeeld.

Rondje Wijdenes

Er werd nooit echt gesproken over verlies of verdriet in ons gezin.

Ook niet over het verdriet van mijn vader, dat hij zo jong wees werd en zijn broer verloor.

Ik voelde dit absoluut wel, weet ik nu.

Vaak ging mijn vader fietsen langs de dijk, of een rondje Wijdenes en ik wilde dan graag mee.

Dit mocht dan niet, hij wilde alleen zijn…

“Ik zou toch niet door kunnen fietsen”, was de opmerking die ik hoorde en dat zei hij altijd een beetje boos.

Van binnen voelde ik, dat hij dan even zijn verdriet wilde laten gaan, zichzelf kon zijn, zonder dat ik daarin zou storen. Misschien wilde hij het ook niet laten zien. 

Nu ik ouder ben, realiseer ik me dat het goed is om je verdriet te uiten en te delen met de mensen om je heen, zodat je het van je af kunt zetten.

Foto’s helpen daarbij.

Familieboekje

Ik heb nog niet zo lang gelden meer helderheid gekregen, of zoals velen zeggen: het een plekje kunnen geven. 

Ik heb verschillende foto’s gevonden en gemaakt om deze te bundelen in een familieboekje.

De vele gebeurtenissen in iemands leven, laten een verhaallijn zien.

Een familieverhaal. Of eigenlijk, zoals bij mijn vader, het levensverhaal van mij en mijn vader.

Het boekje geeft de jeugd van mijn vader weer en hoe hij mij heeft beleefd, toen ik nog een klein kind was.

Ik heb bestaande teksten verwerkt in een mini album, zo ook oude foto’s uit het fotoalbum van mijn vader, met foto’s uit zijn jeugd.

Fototoestel

Het fototoestel op de achtergrond van dit boekje, is het toestel van mijn opa.

Ik weet zeker dat bepaalde foto’s die ik in het boekje heb verwerkt, met dit toestel zijn gemaakt.

Het toestel is nu in mijn bezit. Mijn tante heeft het mij onlangs gegeven. Het is voor mij een dierbaar bezit. Het staat ergens symbool voor de familieband die op beeld is vastgelegd.

Geschiedenis

Zo heeft iedere familie zijn familieverhaal, zijn geschiedenis.

Het levensverhaal bij elkaar gebundeld, van spulletjes, foto’s, verhalen en herinneringen.

Het komt weer samen. Het wordt weer compact.

Inzetbaar wanneer je een geliefd persoon verliest, het huis gaat opruimen of wanneer je een periode afsluit.

Een periode van ziekte of een ander verlies. Of gewoon om herinneringen te bundelen, om een dikke punt achter een tijdsperk te zetten.

Rouwen

Voor de meesten van ons een zwaar beladen woord.

Maar we doen dit vaker dan we eigenlijk denken.

Rouwen doen we ook wanneer je bijvoorbeeld stopt met werken, wanneer je met pensioen gaat of wanneer je gaat verhuizen.

Met de combinatie van foto’s en herinneringsverhalen, kan ik het levensverhaal voor je uitdiepen en in kaart brengen.

Laat mij je helpen.

Wanneer je graag meer helderheid wilt krijgen in jouw verlies. In jouw rouw. Wat dat ook moge zijn.

Waardevol

Lijkt het je ook waardevol om een familieboekje te hebben met belangrijke gebeurtenissen van je familie? Van jouw geschiedenis?

Neem gerust contact met me op en we bespreken samen de mogelijkheden.

Bel of bericht me gerust: 06 23 94 50 36

Patricia Petrick – Fotograaf van de maand.

(Klik op mijn naam voor de pagina over mij)

Leuk als je dit bericht deelt, gebruik daarvoor onderstaande knoppen