Afscheidsfotograaf Monique Reisen vertelt hoe zij meer leerde over emoties:
Hoe mijn opleiding stervensbegeleiding bijdraagt aan mijn werk als afscheidsfotograaf
Tijd en rust nemen voor emoties rondom een afscheid
Voor mijn bedrijf dagliefste.nl, waar ik voor mensen mooie herinneringsbijeenkomsten organiseer, volgde ik een opleiding stervensbegeleiding. Wat ik daar leerde kon ik vorige week onverwacht goed gebruiken bij mijn werk als afscheidsfotograaf.
Wanneer je gevraagd wordt om een afscheid te fotograferen, zijn er binnen een familie mogelijk mensen die erop tegen zijn, of moeite hebben met een fotograaf die verdriet vastlegt. Want zo wordt dat soms ervaren. Hoe ga je als fotograaf om met de verschillende emotionele reacties die jouw aanwezigheid op een uitvaart teweeg brengen? Zodat je uiteindelijk toch in alle vrijheid een bijzondere reportage kan maken, die voor iedereen bijdraagt aan een dierbare herinnering van een afscheid.
Kunnen wij nog onszelf zijn?
Bij een afscheid zijn er altijd aanwezigen die zich afvragen hoe zij om kunnen gaan met hun tranen en emoties als ze het idee hebben dat er op deze intens verdrietige dag foto’s van hen worden gemaakt? Kunnen we nog wel onszelf zijn? Dat is wat mij nog wel eens wordt gevraagd, en niet alleen met woorden, maar vaak ook door een hulpeloze blik. Op zo’n moment gaat het even niet om de mooiste reportage die je wilt maken, maar om het begrip en het kunnen inleven in de mensen die niet direct achter onze dienst als afscheidsfotograaf staan. Het laatste wat we willen is namelijk in een ongepaste discussie verzanden om je aanwezigheid als fotograaf te verdedigen.
Vol emoties
Toen de broer van een overleden vrouw, van wie ik het twee dagen durende afscheid zou gaan fotograferen, mij bij binnenkomst de camera’s uit mijn tas zag halen kwam hij direct op me af. Hij vroeg of ik hem niet wilde fotograferen, maar dan ook ècht niet. Hij zat zo vol emoties en wilde op geen enkele wijze het gevoel hebben dat dit door mij vastgelegd zou worden. Terwijl ik net hiervoor met open armen was binnengelaten door de echtgenoot van de overleden vrouw, die dankbaar was voor mijn aanwezigheid en mij alle vrijheid gaf om alles vast te leggen. Wat doe je dan? Hoe reageer je dan op deze intens verdrietige broer die ook een rol speelt in het verhaal wat ik vast zou gaan leggen. Als afscheidsfotograaf leer ik hier steeds beter mee omgaan.
Goed luisteren en de tijd nemen
Inleven, geduld, je eigen emoties op dat moment uitschakelen en kunnen luisteren zijn skills die bij ons als afscheidsfotograaf meestal van nature al aanwezig zijn. De tijd nemen voor de onzekerheid of onwetendheid wanneer deze emoties worden getoond is belangrijk. Als mensen zich gehoord voelen en het gevoel krijgen dat hun probleem serieus wordt genomen is meer dan de helft van de hulp al geboden. Het is belangrijk dat je als fotograaf de juiste uitleg geeft over hetgeen waar wij voor aanwezig zijn.
Rust en een veilig gevoel
Om deze wijze van communicatie binnen een emotionele sfeer professioneel uit te diepen heb ik tijdens mijn cursus stervensbegeleiding veel geleerd. Hier draait het om rust en een veilig gevoel genereren zodat iedere aanwezige op zijn of haar eigen manier met de emoties rondom een afscheid om kan gaan. In de vorm van meditatieve oefeningen leerde ik de vaak onbesproken boodschappen te horen, en daar op een goede manier op te reageren.
Mooi gesprek
Hierdoor slaagde ik erin op een professionele meelevende manier te reageren op de verontwaardigde broer. In een mooi gesprek heb ik z’n boosheid serieus genomen door samen te onderzoeken waar deze vandaan kwam. Daarna heb ik een prachtige reportage kunnen maken waarin ook hij een rol speelde in mijn beelden. Na afloop omhelsde hij me en vertelde dat hij mij op geen enkel moment had opgemerkt en ik zijn verdriet niet in de weg had gestaan.
Monique van Reisen
Afscheidsvormgever en afscheidsfotograaf, Noordwijk
Jouw reactie
Herken je deze situatie of heb je een gelijksoortige ervaring? Reageer gerust onder dit blog. Wil je iets anders kwijt onder dit blog dat betrekking heeft op het verhaal van Monique? Ook dan zijn we je dankbaar voor je reactie. We laten graag een levendig blog ontstaan hier bij Afscheidsmomenten. Er zijn nog altijd mensen die niet weten wat een afscheidsfotograaf aan toegevoegde waarde kan bieden.
Geen reactie is natuurlijk ook prima, maar deel ons blog dan a.u.b. even verder. Hieronder staan knoppen waarmee je het kunt delen naar andere sociale media kanalen. Help onze kennis rond afscheidsfotografie en de waarde ervan rond te spreiden. Alvast dank!
Recente reacties